Przebarwienie zębów jest częstym zjawiskiem powiązanym z problemami natury klinicznej i estetycznej. Stawia ono przed zespołem stomatologów dwa podstawowe zadania. Pierwszym jest ustalenie przyczyny przebarwień na zębach, a drugim podjęcie odpowiednich działań.

Wbrew różnym wszechobecnym opiniom, wybielanie zębów jest całkowicie bezpieczne. O jego skuteczności decyduje jednak zastosowana metoda.

Niezależnie od sposobu wybielania należy pamiętać, że każde wybielanie zębów nie jest stałym rozwiązaniem i wymaga konserwacji lub „odświeżenia” dla utrzymania długotrwałego efektu. Trzeba też pamiętać, że zęby osiągają w pewnym momencie taki poziom wybielenia, powyżej którego nie da się już nic osiągnąć. Jest to tzw. punkt saturacji. Dalsze wybielanie nie da już lepszego efektu.

Podjęcie przez lekarza decyzji o wybieleniu zęba, tak jak zastosowaniu każdego innego zabiegu poprawiającego jego właściwości estetyczne, zależy od trzech podstawowych czynników: przyczyny przebarwienia, wieku Pacjenta oraz stanu pozostałej części korony zęba.

Kolor zębów można poprawić stosując różne metody takie jak: specjalistyczne czyszczenie polegające na zdjęciu kamienia nazębnego oraz polerowaniu, które usuwa plamki i kamień, wewnętrzne wybielanie martwych zębów, zewnętrzne wybielanie żywych zębów, mikroabrazja szkliwa przy użyciu środków ściernych i kwasów, zakładanie koron oraz licówek.

Paleta odcieni zębów jest szeroka. Ich naturalna barwa zależy od zębiny przeświecającej przez szkliwo oraz od koloru i stopnia przezierności szkliwa. W Polsce najczęściej spotyka się tzw. odcień A3, czyli biel lekko wpadającą w żółć. Rzadsze są biele przełamane szarością, kolorem pomarańczowym albo brązowym.

W młodym wieku każdy z nas ma piękne, śnieżnobiałe zęby. Uwarunkowane jest to zewnętrzną strukturą, szkliwem, którego wygląd zbliżony jest do porcelany. Wraz z wiekiem zęby żółkną. Na skutek codziennego żucia pokarmów szkliwo ściera się. Staje się ono coraz cieńsze i przezierne, powstają w nim mikropęknięcia, w wyniku czego znajdująca się pod spodem żółtawa zębina zaczyna coraz bardziej prześwitywać. Dodatkowo w przestrzeniach między pryzmatami szkliwa odkładają się barwniki i osady. Czynniki te powodują, że zęby matowieją  i nabierają ciemniejszego koloru.

Wybielenie zębów polega na usunięciu zanieczyszczeń z przestrzeni międzypryzmatycznej szkliwa. Niektóre szczeliny są szybko ponownie mineralizowane przez składniki znajdujące się w ślinie, natomiast inne wypełniają się ponownie szczątkami organicznymi.

Do przebarwień zębów dochodzi w skutek czynników zarówno zewnętrznych, jak wewnętrznych.

Czynniki zewnętrzne

Zewnętrznymi powodami przebarwień mogą być: kamień nazębny, palenie tytoniu, spożywanie pewnego rodzaju pokarmów, płukanki i leki zawierające chlorheksydynę, płynną postać soli żelaza lub olejki aromatyczne. Przebarwienia te mogą mieć charakter powierzchowny i dotyczyć tylko szkliwa lub głęboki, gdy barwniki odkładają się w zębinie. Większość zewnętrznych przebarwień można usunąć za pomocą specjalistycznego czyszczenia (scaling, piaskowanie), szczotkowania zębów z użyciem pasty wybielającej, używania płukanek lub korekty powierzchni koron i korzeni. Powierzchowne przebarwienia, jeśli są niewielkie, z reguły mogą zostać usunięte poprzez podstawową higienę lub specjalistyczne czyszczenie w gabinecie. Głębsze przebarwienia zębiny usuniemy wyłącznie poprzez profesjonalne wybielenie.

Czynniki wewnętrzne

Wewnętrzne przyczyny przebarwień dzielimy na ogólne i lokalne. Do czynników ogólnych zaliczyć można: uwarunkowane genetycznie anomalie chromosomowe, wady wrodzone, atawistyczne zaburzenia metabolizmu, nieprawidłowości w okresie noworodkowym, choroby zakaźne, endokrynopatię, niedobory pożywienia lub niedożywienie, enteropatię oraz fluorozę. Do najważniejszych lokalnych przyczyn przebarwień należą: pourazowy krwiak lub martwica miazgi, czynniki związane z leczeniem endodontycznym zębów, próchnica i zwapnienie miazgi. W przeszłości panowało przekonanie, że przebarwienia zębów spowodowane czynnikami wewnętrznymi są oporne na wybielanie. Dzisiejsza stomatologia jest w stanie poradzić sobie z nimi i uzyskać zadowalające dla Pacjenta efekty. Najważniejsze jest prawidłowe zdiagnozowanie przyczyny przebarwienia i odpowiedni wybór metody wybielania dla zębów żywych i martwych. 

Czynnikami wewnątrzpochodnymi mogą być również leki stosowane w leczeniu ogólnym (m.in. antybiotyki z grupy tetracyklin). Jeśli lek był użyty pomiędzy czwartym miesiącem życia płodowego a pierwszym rokiem życia, zaburzenie może dotyczyć zębów mlecznych. Natomiast podawanie dziecku leku w okresie od urodzenia do około siódmego roku życia, może skutkować zaburzeniami w obrębie zębów stałych. Efektem mogą być żółto-brązowe plamki na zębach. Nasilenie zabarwienia jest uwarunkowane dawką antybiotyku, czasem trwania leczenia oraz okresem podawania leku w stosunku do stadium rozwojowego uzębienia. Zęby, które w tym okresie były już zmineralizowane, nie ulegają przebarwieniu. Co ważne, w ostatnich latach zauważa się mniejszą ilość przebarwień spowodowanych tetracykliną.

Przebarwienia i uszkodzenia struktury zęba mogą również wystąpić, gdy całkowita dzienna dawka jonów fluorkowych przyjmowanych w wodzie, paście do zębów, kroplach leczniczych czy tabletkach jest zbyt wysoka w fazie formowania się szkliwa oraz jego dojrzewania. Prowadzi to do powstania zmian na większości stałych zębów i może dawać objawy w postaci matowobiałych lub ciemniejszych plam oraz porowatego szkliwa.

POZOSTAŁE PRZYCZYNY PRZEBARWIEŃ ZĘBÓW

Wiek

Z biegiem lat zęby stają się ciemniejsze. Wybielanie zębów u nastolatków daje natychmiastowy efekt. U trzydziesto- i czterdziestolatków, czyli osób u których proces żółknięcia jakiś czas temu się rozpoczął, może wymagać to nieco więcej pracy. Powszechnie im starsze zęby, tym bardziej skomplikowanych, pracochłonnych lub kosztownych zabiegów należy użyć, aby je wybielić.

Kolor początkowy

Każdy z nas posiada wrodzony kolor zębów, który waha się od żółto-brązowego do szarego, i zmienia się w czasie. Żółto-brązowy kolor lepiej reaguje na wybielanie niż szary. Prościej też wybielić zmiany w kolorze szkliwa niż zębiny. Najdłużej trwa wybielenie okolic przy szyjce zęba.

Przezroczystość i przezierność

Przezierność zęba zależy od budowy szkliwa i zmienia się wraz z wiekiem. Podczas wybielania zębów ogromne znaczenie ma stopień mineralizacji szkliwa. Dobrze zmineralizowane szkliwo jest mniej przezierne, a efekt wybielania tego typu zębów jest bardziej stabilny niż w zębach, których szkliwo jest mniej zmineralizowane. 

Nawyki żywieniowe

Spożywanie głównie napojów gazowanych oraz soków owocowych a także czerwonego wina, kawy, herbaty, coli, kolorowych płynów i pokarmów powoduje odkładanie się przebarwień. Istotnym jest także fakt, że spożywanie kwaśnych produktów żywnościowych, takich jak owoce cytrusowe i ocet, przyczynia się do erozji szkliwa. W rezultacie szkliwo staje się bardziej przezierne, a żółta zębina zaczyna przez nie prześwitywać.

Nałogowe palenie

Nikotyna zawiera brązowe barwniki, które stopniowo wchłaniają się w strukturę zębów powodując ich przebarwienia.

Istnieje kilka sposobów wybielania zębów:

– Wybielanie zębów w domu nakładkami wykonanymi w gabinecie

– Wybielanie martwych zębów w gabinecie

– Profesjonalne wybielanie zębów w gabinecie lampą np. Beyond

Dużo kontrowersji budzą ogólnodostępne pasty wybielające. Zdaniem stomatologów żadna z past dostępnych na rynku nie jest w stanie wybielić zębów długotrwale i skutecznie. Żadna nie daje również takich efektów jak zabiegi przeprowadzone w profesjonalnym gabinecie stomatologicznym.

We wszystkich powyższej wspomnianych sposobach wykorzystywane są te same substancje czynne – nadtlenek wodoru lub nadtlenek karbamidu. Różnica polega na stopniu stężenia materiału oraz czasie aplikacji.

Aby osiągnąć jak najlepszy efekt estetyczny, wybielanie powinno być zastosowane przed wykonaniem ostatecznych wypełnień kompozytowych, licówek czy koron. Zęby bezpośrednio po wybielaniu są odwodnione (przez co jaśniejsze), co utrudnia dobranie koloru planowanego uzupełnienia. Ustabilizowanie się ostatecznego koloru zębów trwa zwykle ok. dwóch tygodni. Po upływie tego czasu można przystąpić do wykonania wypełnień w zębach przednich. 

• Okres ciąży i karmienia piersią (jednak nie ma najnowszych badań, co do ewentualnych działań ubocznych preparatu na rozwijający się organizm)
• Wiek poniżej 14 roku życia (choć np. w USA powszechnie wybiela się zęby nastolatkom)
• Niewyleczone ubytki próchnicze lub klinowe – muszą być wyleczone przynajmniej prowizorycznie
• Nieszczelne wypełnienia
• Obecność kamienia nazębnego

Biorąc pod uwagę dostępność produktów do samodzielnego wybielania zębów na rynku, uważamy, że najlepsze rezultaty wybielania zębów przynoszą systemy wybielające z indywidualnymi nakładkami wykonanymi w gabinecie stomatologicznym. Te zestawy zawierają idealnie dopasowane szyny wybielające oraz preparaty o wyższym stężeniu nadtlenku niż inne produkty dostępne w aptekach czy drogeriach. Użycie profesjonalnego żelu pozwala na uzyskanie długotrwałego efektu.

Nocne wybielanie nakładkowe to skuteczna i bezpieczna metoda wybielania zębów. Dzięki niej istnieje możliwość rozjaśnienia koloru przebarwionych zębów w ciągu kilku lub kilkunastu dni. Po zastosowaniu się do wskazówek lekarza można uzyskać zmianę koloru o kilka odcieni. Badania naukowe oraz nasze doświadczenie potwierdzają skuteczność stosowania tej metody w 90%. Pacjenci powinni jednak pamiętać, że rozjaśnieniu ulegają jedynie zęby. Wypełnienia oraz korony i inne uzupełnienia protetyczne nie zmieniają koloru. W związku z tym ponownie przypominamy, aby zęby wybielać ok. dwa tygodnie przed dobraniem koloru wypełnień.

Etapy wybielania nocnego nakładkowego

Pierwszym etapem jest oczyszczenie zębów w gabinecie – zdjęcie kamienia, piaskowanie, nałożenie lakieru z fluorem. Zastosowanie tych zabiegów nieraz daje tak zadowalające efekty, że można na nich poprzestać. Jeśli jednak przebarwienia są poważniejsze, przystępujemy do kuracji wybielania. Wcześniej należy jednak uszczelnić lub wymienić niektóre stare wypełnienia.

Po wykonaniu przeglądu i podstawowych zabiegów, lekarz robi gipsowy wycisk zębów. Na jego podstawie technik dentystyczny przygotowuje dwie elastyczne, przezroczyste szyny wykonane z cienkiego, giętkiego materiału. Odpowiednie tworzywo zapewnia Pacjentowi wygodę użytkowania nakładki. Gdy nakładki są już dopasowane, lekarz instruuje Pacjenta, w jaki sposób stosować żel. Ważne, aby implementować go tylko na wewnętrzną powierzchnię przednich ścianek nakładek, gdyż wybiela się tylko powierzchnie przednie zębów tj. widoczne dla innych.

Metoda nakładkowa jest bardzo skuteczna, jednak warunkiem jest tu konsekwencja. Nakładki wypełnione żelem trzeba nosić trzy- pięć godzin dziennie, można też z nimi spać. W ciągu dwóch-czterech tygodni zęby rozjaśnią się o cztery-pięć odcieni. W metodzie nakładkowej stosuje się żele o 10-, 15- i 20-procentowej zawartości silnie utleniającego związku aktywnego. Jeśli wlejemy do szyny za dużo żelu, może przebarwić ona dziąsła na biało i spowodować pieczenie. Na szczęście ból szybko mija. Innym skutkiem ubocznym bywa przejściowa nadwrażliwość zębów (u 30-50% Pacjentów). Ta dolegliwość ustępuje po maksymalnie kilku dniach po zaprzestaniu lub zakończeniu kuracji. Jeśli Pacjent ma wrażliwe zęby, powinien uprzedzić stomatologa, który zaproponuje mu w tym przypadku preparat z fluorem.

Efekt wybielający przy użyciu profesjonalnego żelu długotrwały i utrzymuje się na lata. Zęby mogą ciemnieć szybciej, jeśli są poddawane działaniu kawy, herbaty, papierosów, ciemnych soków owocowych, itp. Po kilku latach w razie potrzeby można powtórzyć wybielanie. Wystarczy wtedy stosować nakładkę przez kilka nocy.

Nowoczesne techniki pozwalają dziś na wybielenie zębów martwych, które są bardzo często przyczyną przebarwień w przednim odcinku łuku zębowego. Mechanizm powstawania przebarwień w zębach martwych jest zupełnie inny niż w przypadku zębów żywych i wymaga odpowiednio dobranej techniki wybielania. Wybielanie koron zębów martwych, prawidłowo przeleczonych kanałowo, wymaga indywidualnego postępowania. Przebarwienia w takich zębach tworzą się w wyniku przenikania do zębiny barwników krwi, martwej miazgi zęba i materiału wypełniającego kanał. Ten proces zachodzi wewnątrz zęba, dlatego tam należy działać środkiem wybielającym.

Wybielanie takiego przebarwienia polega na opracowaniu komory zęba i założeniu do środka preparatu wybielającego. Taką wkładkę wymienia się co kilka dni. Leczenie obejmuje od 2 do 5 wizyt w zależności od stopnia zmiany koloru korony. Na ostatniej wizycie zakłada się wypełnienie kompozytowe.

Jeśli nie chcemy wybielać zębów samemu, powinniśmy oddać się w ręce specjalisty. Po oczyszczeniu zębów (jak w metodzie nakładkowej) lekarz lub higienistka zabezpiecza dziąsła specjalnym preparatem. Na zęby nakładany jest żel, który pozostawia się na 30-60 minut. Proces przyśpiesza naświetlanie specjalną lampą lub laserem. Substancją aktywną żelu wybielającego jest nadtlenek wodoru. Żel w swoim składzie zawiera również substancje zabezpieczające zęby przed nadmierną nadwrażliwością podczas zabiegu.

Efekt widać już po pierwszym zabiegu, ale najlepiej umówić się na dwie-trzy wizyty utrwalające. Po zabiegu zęby stają się jaśniejsze o kilka odcieni według skali Vita.

Metoda ta jest nieco mniej skuteczna od nakładkowej, ponieważ preparat wybielający krócej kontaktuje się z zębem. Wybielanie wystarcza na dwa-trzy lata. Efekt utrzyma się dłużej, jeśli przebarwienia szkliwa spowodowane ,,koloryzującymi” napojami i pokarmami usuwa się na bieżąco pastą wybielającą lub poprzez profesjonalne czyszczenie zębów w gabinecie.

Wybielanie tą metodą jest całkowicie bezpieczne, co potwierdzają liczne badania naukowe wykonane na przestrzeni kilkunastu lat. Technologia systemu Beyond używana jest obecnie w ponad 100 krajach na całym świecie, a zabiegowi poddają się setki osób dziennie.

Profesjonalne wybielanie zębów w gabinecie metodą Beyond jest całkowicie bezbolesne, lecz u niektórych Pacjentów stwierdza się przejściową nadwrażliwość zębów, która szybko mija.

Pierwsze 48 godzin po zabiegu Beyond nazywane są „białymi godzinami”. Należy zaprzestać palenia papierosów, picia kawy, herbaty, coli, czerwonego wina i innych „kolorowych” napojów oraz pokarmów. Aby utrzymać biel zaleca się szczotkowanie zębów ogólnie dostępną pastą wybielającą.

PrevDent jest bezpiecznym systemem wybielającym.

Procedura PrevDent odróżnia się od innych produktów wybielających dostępnych w gabinetach stomatologicznych włączeniem do niej nano-hydroksyapatytu.

Szeroko zakrojone badania i literatura wskazują, że nano-hydroksyapatyt remineralizuje szkliwo i znacznie zmniejsza nadwrażliwość.

Po zabiegu zęby stają się jaśniejsze, bielsze i zdrowsze. System PrevDent przywraca ich naturalną biel, a pacjent podczas samego procesu wybielania i w czasie po nim ma znacząco wyeliminowaną nadwrażliwość.

Przed i po wybielaniu wskazane jest stosowanie pasty PrevDent, która powoduje dokładne wypełnienie ubytków hydroksyapatytu w zębie i szczelnie wypełnia kanaliki zębinowe. Szkliwo zostaje odbudowane, nadwrażliwość zanika, powierzchnia zęba staje się znów gładka, a uśmiech jaśniejszy.

Dostępne na rynku pasty wybielające doczyszczają zęby lepiej niż zwykłe, ale nie dają spektakularnych, trwałych efektów. Można je porównać do dobrego proszku do prania. Uprana koszula ulegnie rozjaśnieniu, ale jeśli chcesz ją wybielić, potrzebujesz specjalnego preparatu. Poza tym są przebarwienia, na które pasta niestety nie pomoże. Niewątpliwą zaletą jest cena – pasty kosztują ok.20-50 zł (choć bywają i takie po 100 zł).

Wśród preparatów dostępnych na rynku są także płukanki, sztyfty, szczoteczki czy gumy do żucia. Należy przy tym pamiętać, że mogą one co najwyżej doprowadzić do „kosmetycznej” zmiany zabarwienia, nieporównywalnej w żaden sposób do efektu, jaki uzyskuje się po zabiegach wybielania przy pomocy profesjonalnych urządzeń i materiałów w gabinecie stomatologicznym.

W aptekach można również znaleźć paski do naklejania na zęby. Nie powinniśmy oczekiwać po nich większych cudów. Dzięki tej metodzie możemy po 14 dniach rozjaśnić zęby o 2-3 odcienie, ale dotyczy to jedynie 6-8 zębów z przodu.

zmianę koloru zębów, poprzez pokrycie przebarwień, plam lub poprzez rozjaśnienie zębów

• korektę estetyczną kształtu zęba poprzez jego wydłużenie, skrócenie, poszerzenie lub zwężenie
• estetyczną odbudowę częściowo utraconego zęba
• korektę położenia zęba w łuku w przypadku niewielkich nieprawidłowości w postaci wychylenia lub rotacji zęba, co daje możliwość uniknięcia leczenia ortodontycznego
• estetyczne zamknięcie szpar między zębami

Licówki wykonuje się najczęściej w następujących przypadkach:

• planowana zmiana kształtu zębów
• mnogie erozje i ubytki szyjkowe
• urazowe odłamania brzegów siecznych
• nieestetyczne wypełnienia na powierzchniach licowych zębów przednich
• szpary między zębami
• korekta ustawień zębów
• zęby stożkowe
• niedorozwoje szkliwa
• przebarwienia np. po antybiotykach które nie mogą być usunięte poprzez wybielanie
• wydłużenie i rozjaśnienie startych z wiekiem zębów

Przeciwwskazania do zastosowania licówek:

• parafunkcje zgryzowe (bruksizm, zaciskanie zębów, szkodliwe nawyki tj. obgryzanie paznokci, ołówków etc.)
• zęby zbyt krótkie
• choroby dziąseł i przyzębia
• duża skłonność do próchnicy
• zęby z brakiem odpowiedniej ilości i jakości szkliwa
• nieutrzymywanie prawidłowej higieny przez Pacjenta

Zastosowanie licówek ma wiele zalet:

• zachowanie trwałej barwy i połysku, nie uleganie przebarwieniom
• nieograniczone możliwości indywidualnej charakterystyki
• niewielka preparacja twardych tkanek zęba

Zapewniają wyjątkową szczelność brzeżną.

Posiadają dużą odporność na ścieranie.

Dają bardzo dobry efekt estetyczny.

Są kompatybilne z tkankami przyzębia.

Powodują znaczną poprawę samopoczucia Pacjentów po zakończonym leczeniu.

Zapewniają Biały Uśmiech przez wiele lat.

Na pierwszej wizycie przed wykonaniem licówek lekarz po określeniu wskazań , przeciwwskazań i zebraniu właściwego wywiadu przygotowuje na modelach gipsowych projekt ostatecznej pracy (wax-up). Można go zmierzyć na zębach Pacjenta (mock-up) oraz wraz z Pacjentem omówić ewentualne korekty. Następnie po zaakceptowaniu mock-upu przygotowuje się zęby i pobiera wycisk skanerem wewnątrzustnym Lava lub metodą tradycyjną. Jeżeli zęby wymagały szlifowania, Pacjent opuszcza gabinet w licówkach tymczasowych. Po okresie potrzebnym na wykonanie pracy przez laboratorium Pacjent zgłasza sie na ostateczne osadzenie licówek porcelanowych na zębach.

Przed przystąpieniem do leczenia za pomocą licówek porcelanowych należy wykonać pełną sanację jamy ustnej , czyli wyleczyć wszystkie ubytki próchnicowe, oczyścić zęby z kamienia i osadu, wykonać zdjęcia radiologiczne i, jeżeli to konieczne, wybielić zęby. Wybielanie jest konieczne wtedy, gdy licówki mają być nałożone na zęby z dużymi przebarwieniami. Należy także wnikliwie dokonać analizy uśmiechu i odbudować braki zębowe, które mogą zagrozić trwałości przyszłych licówek.

Czasami przed wykonaniem licówek należy przeprowadzić leczenie ortodontyczne, jeżeli rotacje, przechylenia czy przemieszczenia zębów są tak duże, że efekt estetyczny po wykonaniu licówek nie byłby zadowalający.

Po wykonaniu licówek

W przypadku licówek, jak i innych uzupełnień protetycznych, ważna jest odpowiednia higiena jamy ustnej. Prawidłowe szczotkowanie, nitkowanie i korzystanie z dodatkowych zabiegów higienicznych sprawi, że wykonane uzupełnienie będzie służyło przez wiele lat, a my odzyskamy długo skrywany szeroki uśmiech.

Na pierwszej wizycie przed wykonaniem licówek lekarz po określeniu wskazań , przeciwwskazań i zebraniu właściwego wywiadu przygotowuje na modelach gipsowych projekt ostatecznej pracy (wax-up). Można go zmierzyć na zębach Pacjenta (mock-up) oraz wraz z Pacjentem omówić ewentualne korekty. Następnie po zaakceptowaniu mock-upu przygotowuje się zęby i pobiera wycisk skanerem wewnątrzustnym Lava lub metodą tradycyjną. Jeżeli zęby wymagały szlifowania, Pacjent opuszcza gabinet w licówkach tymczasowych. Po okresie potrzebnym na wykonanie pracy przez laboratorium Pacjent zgłasza się na ostateczne osadzenie licówek porcelanowych na zębach.

Przed przystąpieniem do leczenia za pomocą licówek porcelanowych należy wykonać pełną sanację jamy ustnej, czyli wyleczyć wszystkie ubytki próchnicowe, oczyścić zęby z kamienia i osadu, wykonać zdjęcia radiologiczne i, jeżeli to konieczne, wybielić zęby. Wybielanie jest konieczne wtedy, gdy licówki mają być nałożone na zęby z dużymi przebarwieniami. Należy także wnikliwie dokonać analizy uśmiechu i odbudować braki zębowe, które mogą zagrozić trwałości przyszłych licówek.

Czasami przed wykonaniem licówek należy przeprowadzić leczenie ortodontyczne, jeżeli rotacje, przechylenia czy przemieszczenia zębów są tak duże, że efekt estetyczny po wykonaniu licówek nie byłby zadowalający.

Po wykonaniu licówek

W przypadku licówek, jak i innych uzupełnień protetycznych, ważna jest odpowiednia higiena jamy ustnej. Prawidłowe szczotkowanie, nitkowanie i korzystanie z dodatkowych zabiegów higienicznych sprawi, że wykonane uzupełnienie będzie służyło przez wiele lat, a my odzyskamy długo skrywany szeroki uśmiech.

PO ZABIEGU

Jedynie stała dbałość i troska o uzębienie oraz wykonaną odbudowę, jest w stanie zapewnić optymalną trwałość i bezproblemowe działanie licówek. Osoby, które przeszły zabieg powinny stosować się do poniższych wskazówek:

Żucie

Jak przy zębach naturalnych, należy unikać gryzienia i żucia pokarmów zbyt twardych (twarde słodycze, lód, kości itp.) zębami zaopatrzonymi w licówki, ponieważ pod działaniem skrajnych sił porcelana może zostać odłamana od zębów. Niedopuszczalne jest także obgryzanie paznokci czy łuskanie ziaren np. słonecznika. Należy unikać nagryzania bardzo twardych przedmiotów jednym zębem.

Wizyty kontrolne

Należy regularnie przychodzić na wizyty kontrolne co 6 miesięcy albo podczas zalecanych przeglądów. Często problemy pojawiające się przy licówkach mogą być zauważone na wczesnym etapie i łatwo zażegnane, podczas gdy czekanie przez dłuższy okres może w efekcie wymagać powtórzenia całego procesu odtwórczego.

Zabiegi profilaktyczne

W celu zapewnienia optymalnej trwałości odbudowy, a także zapobiegania w przyszłości próchnicy czy uszkodzeniu tkanek wspierających licówkę, należy stosować się do następujących zabiegów profilaktycznych:

– szczotkować zęby pastą z zawartością fluoru po każdym jedzeniu oraz nitkować je, szczególnie przed snem

– stosować płukankę z fluorem, płucząc energicznie jamę ustną przez przynajmniej 30 sekund – także najlepiej tuż przed snem

Przeciętnie licówki wystarczają Pacjentowi na kilkanaście do kilkudziesięciu lat. Niemniej jednak wynikają niekiedy pewne sytuacje, które wymuszają wymianę odbudowy. Bardzo duża siła żucia czy uraz wypadkowy mogą spowodować pęknięcie porcelany licówki, tak jak może dojść do pęknięcia czy złamania zęba naturalnego. Należy zachować ostrożność przy sportach i innych potencjalnie urazowych sytuacjach. Przy uprawianiu kontaktowego sportu należy nosić szynę ochronną. Pęknięcie lub złamanie wymaga zwykle wykonania odbudowy na nowo. Są jednak sytuacje, gdy odbudowę poddaje się naprawie.